Mavi

Ben mavi
Fezadan süzüldüm yastığınıza
Umudun, ışığın rengi
Sarı sabrın ikiz kardeşi
Öylesine mavi
Göğün kumral mavisi
Denizlerin laciverti
Bulutların gri mavisi

Ben mavi
Huzurun göbek adı
Sevmeyi de bildim ölümüne
Nefreti de ciğerlerim soludu
Ömrümü tüketme heveslilerine

Ben mavi
En gerçek adım bu benim
Yalanın karasından uzak
Meleklerin nur mavisi

Ben mavi
Işığımı görene 
Masmavi umudun rengi
Yüreğimi taşla ezene 
Akrebin zehir mavisi
Ölümün rengi

Bakış Açısı

Işığı görmüyorsan

Ayın neresinde durduğuna bak!

Zifiri karanlığı görüyorsan

Işığa balçık çalan ruhuna bak!

Mavi

Mavi kadar çok olsam

Kimileyin açık, gök mavisi

 Karanlık kimileyin, gece mavisi 

Mavi kadar kararsız

Ve de engin olsam

Işık, gök, deniz

Ve de umut kadar mavi

Bulutlar uçsa üstümde

Ve kuşlar...

Balıklar yüzse göğsümde

Deniz mavisi

Mavi gibi coşsam

Coştukça mavi dolsam

Bebek gözleri gibi

Süt mavisi

Masa da Masaymış Ha... / Edip Cansever

Adam yaşama sevinci içinde

Masaya anahtarlarını koydu

Bakır kaseye çiçekleri koydu

Sütünü yumurtasını koydu

Pencereden gelen ışığı koydu

...

Uykusunu koydu, uyanıklığını koydu

Tokluğunu, açlığını koydu

Masa da masaymış ha...

Bana mısın demedi bu kadar yüke

Bir iki sallandı durdu

Adam ha babam koyuyordu

Edip Cansever'in bu şiiri ses, yapı ve içerik bakımından masa kadar basit bir esasa dayanır ve gücünü de bu basitlikten alır. Eşya ile ruhun bütünlüğü şiire anlam bütünlüğü de katmış olur. Basit, sade ve gerçek...

Sizin İçin Seçtiklerim 5

Sizin İçin Seçtiklerim 3

Umut

Gökyüzü yıldızsız bu gece

Eşini kaybeden çılgın kuşlar

Çatılarda ötüşmekte çaresiz

 Ay bile ışıksız bu gece

Olsun!

Dilediği kadar kararsın gece

Nasılsa sabahla kucaklaşacak

Kifayetsiz kalacak karanlık

Kaçış yok ışıktan

Sabahsız doğar mı ki gün

Güneşsiz döner mi ki dünya

Kaçış yok mutluluktan

Sabahlara daya sırtını

Bırak dönsün ışığına

Bak, bir kapı var önünde

Meleğin bekliyor umutla

Yeter ki 

Onu orada öksüz koma

Işıklar

  

Işıklar

Birer birer söndüler

Küçük Mutluluklar

Güneşi Doğuran Işık

Hiç durmadan başkalaşan bir dünyada, ummadığın bir anda yaşadığın  küçük anları yakala ve evrenin sunduklarına teşekkür et! Tekrarı ve benzeri olmayan o küçük anlardan bir dünya yarat! Çek çıkar, koca bir ömrün içinden tek tük mutlulukları, baş tacı yap, oturt en nadide köşeye!...

İşte o anlar, sunulan büyük mutluluk fırsatları, unutma! Her şey, beyninin içinde... Açıp bak bir derinliklerine, hangi sandıkta neyi korumuşsun; incileri, mercanları diz yan yana, taşı toprağı, dikenleri koy bir tarafa... Hangisiyse seni en mutlu eden, hangisi küçük bir fırça darbesiyle rengarenk yaptıysa ruhunu, işte onu al eline, demli bir çay tadında ve  sımsıcak... Nazikçe tut onu, okşa ve silkele tozunu. Zira küçük sandığın şeyler, büyük mutluluğunun anahtarı aslında!...

Herkes çürük kapılar aralamış olabilir, herkes dikenli bir dala tutunmuştur zamanında. Sen de o "herkes"ten birisin sadece. Ruhun olgun bir meyveye dönerken deneyimler yaşadın işte. Koy bunları bir kenara, içlerinden sıyrılıp güneşini doğuran ışığı gör, onun vereceği mutluluğu yaşa! 

Tekamül

 Işığa uzandın mı hiç

Ben değil biz olmaya?

Evren denen bu okulda...

Dürüst oldun mu kendine

Aynaya baktın mı hiç?

Yakamoz

Sessiz, derin bir bakış aktı suya

Adı sanı yok

Bilinmez hangi dağdan indi hüzün

Bir yanı ışıkken bir yanı boş karanlık

Ardına baktı yalnızlık

Yakamoz aktı suya inceden

Keşkelerin altında 

Derin bir boşluk

Anıtkabir

Kasvetli kasım günlerinin en huzur veren etkinliği...

Ata'mı ziyaret ettim bugün bir kez daha. Yaşadığımız buhranlı günlerin karanlığını geride bırakıp Ata'mın ışıltısını yüreğimde toplayıp döndüm. Bazı insanlar için yaşarken gölgesi bile yeter deriz ya, o da öyle işte... Bazen bir ziyaret, bazen bir fotoğraf, varlığıyla hep ışık oldu hayatıma, bugün umutla doldum bir kez daha.

Aynı zamana doğup hayatının bir parçası olmayı isteyeceğim ender insan, gerçek bir lider, büyük adam... Ölümünden sonra bile hissedilen bir enerjisi var onun, işte ben her güne o enerji yüklü gözlerine bakarak başlarım Ata'mın. Yatak odamın duvarında İbrahim Çallı'nın yağlı boya bir tablosundan fotoğraflanmış  portresi asılı, onunla 'günaydın' derim her sabah yeni umutlara, yeni nefeslere, yeni güne... İşte Anıtkabir ziyareti de benim için böyle bir şey, yaşadığı hayattan çok şey öğrendiğim o dahiye yürekten bir selam götürdüm bugün yine.

İlk öğretmenim, ilk aşkım, büyük Ata'm merhaba!..

Elbet Gün Doğar Yine

çoğaldı akşam

bütün hışmıyla oturdu baş köşeme

sardı ışığın  parıltısını

boğdu koyu gölgelere

akşam çoğaldıkça

dönüşmekte zifiri bir karanlığa

boğarak gündüzün umutlarını

güneşten artan sarı ışığı

mavi suya gömerken 

olsun be!

elbet gün doğar yine..

Akşam

Akşam…

Her yerinden yara almış

Kanıyor güneşin elleri

Suya değdi umut

Vay benim yağmursuz bulutum!

Salkım söğütün dallarında

Akşam…

Çare

Bir şarkı yazdım 

Gecenin ıssızlığında

Yazıp yazıp yırttığım sayfalarda

Kıyılarda dolandım

Meleklere sordum kuytularda

Simsiyah aynalara baktım

Tekinsiz ruhlara...

Yok mu bir çare?

Yıldırım

Işığın dansı

Fırtınalarla gelir

Boranlarla gider

Şimşekler çakarken

Ansızın beliren ebemkuşağı

Gibi yedi renk

Yol Yakınken

Yol yakınken dönmeli kavgadan

Uçurum bak, yolun sonu

Bile bile sürüklemeden kaderi

Barışa dönmeli!

Bitkilerle Yaşam 5

Kraton

Mutfak masamın süsü bu saksı çiçeğinin adı kratonmuş, yeni öğrendim. Adını bilmeden de seviyordum ben onu. Yaprağına hayranım, muhteşem renkli ve ışıl ışıl... Evin her köşesini gezdi benim kraton, hiçbir yeri beğenmedi. En sonunda camın önündeki mutfak masasına kuruldu. O gün bugündür de capcanlı yaşıyor. Doğrudan güneş ışığını sevmediği içinmiş kaprisi, şimdiki yerinden memnun, bolca ışık alıyor ama biraz uzaktan. Sanırım mutfağın neminden de hoşlanıyor. 

Git Bulut

 Git 

Git bulut sıkıldım senden

Bana başka gökyüzü

Başka şiir getir

Hüzünlü olmasın sakın

Yağmur da istemem

Karatma çehreni

Sıkıldım senden

Düş Bile Olsa

DÜŞ BİLE OLSA

Yakamozu seyre daldım dün gece

Düş mü gerçek mi bilemeden

Kanayan bir yara, kızıl sarı gökyüzünde…

Nasır tutmuş yürekler aynı yöne bakıyor

Birbirini görmeden

Sahile vurmuş deniz kabukları

Çığlık çığlığa martılar…