Çare

Bir şarkı yazdım 

Gecenin ıssızlığında

Yazıp yazıp yırttığım sayfalarda

Kıyılarda dolandım

Meleklere sordum kuytularda

Simsiyah aynalara baktım

Tekinsiz ruhlara...

Yok mu bir çare?

Rüyalarımı yazdım

Yazıp yazıp okuduğum

Kendimi gördüm dumansız yangınımda

Baktığım bomboş aynalarda

Umutsuz sokak çocuklarına sordum

Yok mu bir çare?

Çırpındıkça battı umut

Çamur ha yuttu ha yutacak

Sessiz çığlıklarımı ölü ruhlar duydu

Elimi tuttular hoyratça

Bense acımasız boşluğa sarıldım

Çığlıklar attım 

Serseri ruhum neredesin

Yok mu bir çare?

Tüylerimi ürperten bir film gibi

Toprağı yaran karanlık

Kapkara bir ayna misali

Yokluğa ağlayan göz kana bulandı

Paramparça yarınlar

Yok mu bir çare?

Korkuyorum katletmekten

Yüreğimi söküp öldürmekten

Bir ses ver

Ey gök, yağmur bulutlarıyla

Umutsuz yaşayamam ki ben

Yok mu bir çare?

Parçalanmış bedenler, bedensiz ruhlar

Bir görünüp bir kayboldular

Uyanınca gidecek hepsi biliyorum

Aynalar sarmış her yanımı

Nereye baksam kendi karanlığımı görüyorum

Bir beden daha küçüldüm

Daha bir kara şimdi rüyalar

Işığı yok gecelerin

Yok mu bir çare?