Can Yücel'i 12 Eylül mahkemelerinde yargılatan şiirinin de yer aldığı Rengahenk 1982'de ilk baskısını yaptı. Sonra defalarca yaımlanan kitap bugün Can Baba'nın şiire bakışını anlamak için oldukça önemli bence.
"En son denizi işittim" diye başlıyor Gidip de Gelme. "_ Öc alıyor benden-"
Şiir bir umutsuzluktur, diyor Can Yücel, umutsuzluğun içinden umudu bulup çıkarmaktır. Onu bulmak için yazıyorum ben de, diyor "şiir nedir" sorusuna cevaben, '85'te Düşün Dergisi'nde.
Rengahenk şiir kitabındaki şiirlerin bazıları çok kısa, Dokunmatik şiiri gibi:
"Görmüyor musun
Su içiyorum
Şiir yazıyorum
Ne dokunuyorsun"
ya da Tavzih mesela:
"Köpek, mülkün sahibi değil
Köpeğidir"
Bazıları da oldukça uzun, Gözlerim Doluyor ya da Rengahenk gibi. Hepsinin ortak yönüyse Can Yücel'ce söylenişleri...
"Mezarlık ki sıkıştığımda bir insanlık
En terkedilmiş kabri suladım
Bir top ışık baş verdi topraktan
Gözlerim doluyor
...
Gözlerim doluyor
Ama ağlamıyorum
Çünkü kirpiklerimden inen her yaş
Mermer bir hançer olacak yarın
Marmaraya saplanmış
Sonra, varsın saplansın deyip
İnadına ağlıyorum
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumunuz alınmıştır.Teşekkürler...