Ölüm Yorgunu Düşler

Adım yalnızlık olsun

Ölümse gerçek dost!..

Kapkara her yer

Ölüm yanı başımda 

Beden diriyken ölmesi ruhun

Çaresizliğin ta kendisi 

Yok oluş 

Kalabalıklar içinde

 Kimsesiz ve sevgisiz... 

Adım yalnızlık olmuş 

Bir de yıkayıp gömmüşler

Kürek mahkumu olmuşum önce 

Sonra kalem kırılmış

Kesmiş evren cezamı

Ölmeden ölümle... 

Hangi günahın bedeli bu

Sesimi duyan var mı? 

Yoksa bir ben miyim, 

Gürültünün içinde ıssızlığı yaşayan? 

Doğarken şanslı olmalıymış insan

Ya da alışmalıymış kaderine

Alışırsın diyorlar, gülüp geçiyorlar

Yorgun gözlerime 

Susuzluğuma, kimsesizliğime... 

Alışmak istemiyorum, hayır...

Olsun be

Varsın adım yalnızlık olsun! 

Cezam ömür boyu sürecekse de 

Gerçek yok oluş 

Son bulsun bedenimde 

Bırakın, ölüm gerçek dostum olsun

Ölüm yorgunu düşlerimde!..