Kağıt kaleme seslendi:
“Şehrin ıssız koğuşunda
gürültülü bir sancı var.”
Ah hüzünlü sardunyam!
Yine eş’siz düştün toprağa
Tohum verecekti yavru ağzın
Tomurcuk sardunyam ah!
Yine susuz düştün toprağa...
Kağıt kalemi yanıtladı:
“Şehrin gürültülü sokaklarında
Sessiz bir bekleyiş var.”
Ah, ektiğim mor yıllar!
Yine eş’siz düştün yaprağa
Takvimin bilmem kaçıncı sayfasında
Mor ışıklı yıllarım ah!
Yine taçsız düştün yaprağa...
Kağıt kaleme, kalem kağıda seslendi:
"Ölürken sen tut elimi!..."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumunuz alınmıştır.Teşekkürler...