Farkında Olmak / Deneme

Evrenin Müziği

“Bazen

Yıldızları süpürürsün, farkında olmadan,

Güneş kucağındadır, bilemezsin.”        

             William Shakespeare’in çok sevdiğim bu şiirini her okuyuşumda bir kez daha, susturup zihnimi hissetmek isterim evreni, yıldızıyla, güneşiyle… İnsanı ve kendimi hissetmek, farkına varmak tüm güzelliklerin, enerjiyi hissetmek, bazen bir çocuğun tebessümünde, bazen bir kuşun kanadında, bazen de bir kedinin mırıldanışında… Hissetmek hayatı ve farkında olarak yaşamak…

             Görmek mi, bakmak mı, yoksa gördüğüne farkındalıkla bakmak mı?  “Ciğerinde kurulu orkestrayı duymak” mı? Nedir hayat? Sağlıklı bir göz, işlevini yerine getirir ve görür, ya biz, o görünene bakar mıyız? Algılayabilir miyiz görünenin arkasındaki gerçeği?

             Çevremize bakıyor muyuz gerçekten, görebiliyor muyuz güzellikleri, müziğin sesini duyabiliyor muyuz? Nedir hayat? Bakmadan görmek mi, görmeden bakmak mı, hangisi?

             Yanımızdan geçip giden hayatın farkında mıyız? Haydi, susturalım şimdi zihnimizi. Hissederek bakalım bir de. Önce kendimizin, sonra da evrenin farkına varalım. Gözlerimize bakan çocuğu görmeden sönmesin gözümüzün feri.

“Bir çocuk, gözlerine bakar, arkan dönüktür,

Ciğerinde kuruludur orkestra, duymazsın.”

               Sadece hissedelim, kendimizi, çevremizi, evrenin müziğini!..