Evrenin Müziği
“Bazen
Yıldızları süpürürsün, farkında olmadan,
Güneş kucağındadır, bilemezsin.”
William Shakespeare’in çok sevdiğim bu şiirini her
okuyuşumda bir kez daha, susturup zihnimi hissetmek isterim evreni, yıldızıyla,
güneşiyle… İnsanı ve kendimi hissetmek, farkına varmak tüm güzelliklerin,
enerjiyi hissetmek, bazen bir çocuğun tebessümünde, bazen bir kuşun kanadında,
bazen de bir kedinin mırıldanışında… Hissetmek hayatı ve farkında olarak yaşamak…
Görmek mi, bakmak mı, yoksa gördüğüne farkındalıkla bakmak
mı? “Ciğerinde kurulu orkestrayı duymak”
mı? Nedir hayat? Sağlıklı bir göz, işlevini yerine getirir ve görür, ya biz, o
görünene bakar mıyız? Algılayabilir miyiz görünenin arkasındaki gerçeği?
Çevremize bakıyor muyuz gerçekten, görebiliyor muyuz
güzellikleri, müziğin sesini duyabiliyor muyuz? Nedir hayat? Bakmadan görmek
mi, görmeden bakmak mı, hangisi?
Yanımızdan geçip giden hayatın farkında mıyız? Haydi, susturalım
şimdi zihnimizi. Hissederek bakalım bir de. Önce kendimizin, sonra da evrenin
farkına varalım. Gözlerimize bakan çocuğu görmeden sönmesin gözümüzün feri.
“Bir çocuk, gözlerine bakar, arkan dönüktür,
Ciğerinde kuruludur orkestra, duymazsın.”
Sadece hissedelim, kendimizi, çevremizi, evrenin müziğini!..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumunuz alınmıştır.Teşekkürler...