"Önce gelincikleri yolduk
Nar ağaçlarını tuttuk kurşuna
Ardından andızları devirdik
Aptallık, bilinçsizlik, bir hiç uğruna"
Neleri yok etmedik ki; ağaçları, ormanları, sürü sürü kuşları, parlak tüylü kürkdaşları...
Neleri parçalamadık ki, en sonunda da kendimizi...
Doğada güzel olan her şeye zarar vermeyi sever insanoğlu. Üstüne basar geçer, daha olmadı tepinir. Yakar, yıkar... Utanırız bazen insan olmaktan, işte tam da bundan sebep...
"Sonra sıra ormanlara geldi
Yüz binlerce dönüm ateş yaktık"
Evet, tam da bunu yaptık işte! nerede dikili bir ağaç varsa kestik, yaktık. Nerede güzel bir kuş varsa, ötüşünü kıskandık, vurduk. Nerede bir yavru varsa gülüşünü kıskandık, öldürdük. Saldırdık önümüze gelene, insanız ya, üstün varlık(!), hepsi bizim hakkımız ne de olsa!..
"Sivas'a kadar gidip bulduk
Dikili tek ağaç bırakmadık"
Sonuç?!.. Tam da şairin dediği gibi:
"Şimdi damlarda yanıp söner
İsli lambalar gibi insan gözleri
Daha çok atılacak, it gibi sokaklara
Delik deşik insan ölüleri"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumunuz alınmıştır.Teşekkürler...