Kesme Şeker

Tatlı bakmalı hayata, kesme şeker tadında... Etrafımızda sevgi yumakları olmalı, enerjiye enerji katan... Güvenle dönebilmeli sevdiklerimize sırtımızı. Nedir bu kavgalar, sevgisizlikler, sahtelikler, düşmanlıklar?.. Yaşamak varken nedir bu ölmeler, öldürmeler? Moral aşılamalı sevene, nasılsın diyebilmeli yoldan geçene, hayata anlam katabilmeli yaşadığımız sürece. Şeker tadında olmalı hayat...

Uzun zannedilen kısacık bir ömre sığdırıyoruz ya her şeyi, o halde nedir bu öfke, nefret, kin? Hangimiz içeceğiz ki abı hayatı, gideceğimiz yer belli. Niye bozuyor ki insanlar birbirlerini, umutlarını, morallerini? Ne oldu şimdi, her yer savaş kaynıyor. İnsan hala kendisiyle savaşını bitiremedi mi? 

Şeker tadında olmalı hayat, değmez vurup kırmalara, sanalı yaşıyoruz nasılsa. Gideceğimiz yer belli!..  Nasıl bir düzen varsa, anlayamadım gitti. Herkes birbirinin kuyusunu kazmakta, her şeyde bir çapanoğlu, öküzün altında buzağı kalmadı, hala aranmakta. Kimse kimseye eline sağlık demez olmuş, günaydın bile adeta parayla, suratlar asık, mutsuz bir güruh etrafta. Ortak değerler kaybolmuş, tek birleştirici güç para. Ne oldu şimdi, bu ne yani?!.. Taş çatlasa, yüz yıl ömrü olsa ne çıkar, sonuçta belli işte son durak. Ne olur ki daha huzurlu yaşansa? Kavgasız, sevgiyle, dostça ve yalansız, çatışmasız bir hayat bu kadar mı zor insan denen yaratığa?

"Dünyaya geldik bir kere"