Zıtların Uyumu / Deneme

Mıknatıs Etkisi

Kırmızı ve mavi, bütünleşince büyüleyici bir renk çıkar ortaya, asaletin rengi mor... Onu güzel yapansa, iki farklı şeyin birleşip tek olması değil midir? Farklılıktan doğan güç, bir olmaya giden yol…  Siyahla beyaz mesela, zıt kutupların birleştirici gücü… Su toprağı tamamlar, ışık karanlığı anlamlı kılar. Farklılıktır bütünleyen, ikiyi bir yapan…

Artı eksi kutuplar ancak birbiriyle anlamlı değil mi? Biri olmadan diğeri ne işe yarar ki?!.. Birbirlerini çekerler, birbirlerine yaklaşmak ve bir olmak için uğraşırlar. Birlikte var olurlar zira, onların en değerli özelliği farklı oluşlarıdır. Çekim kuvveti hiç bitmeyen iki kutuptur onlar.

Ruh ikizi sözünü çok duyarız değil mi? Hoş gelir kulağa, herkes “ruh ikizimi arıyorum” der durur. Aslında, evrenin varlığını sürdürmesini sağlayan, tıpa tıp aynı olma hali değil de, zıt kutupların çekim gücüdür. İşte bu yüzden, bizi tamamlayan, bütünleyen farklılıklara doğru sürükleniriz, aynı olana değil. Kırmızı ve mavi birleşmeden mor doğar mı? O halde ruh ikizi dediğimiz şey ütopyadır sadece, aslolan, empati kurabildiğimiz ve bizi tamamlayan zıttımızdır. Zira, iki mıknatısın eş kutupları birbirini iterken zıt kutupları çeker, bizi de birbirimize bağlayan, bu artı eksi uçlar işte. Var olan her şey gibi, bizler de bütünleyicimiz olan bir merkezin yörüngesinde döneriz daima. Ben, kendimden bir tane daha olsa mutlu olamam ki, bendeki eksiği tamamlayacak farklılığa ihtiyaç duyarım. Önemli olan o zıtlığın bütünleştirici çekim gücü galiba ve farklılığı mutluluğa çevirebilme becerisi… ya sizce?..

Evren zıtların dengeli uyumundan oluşur. Zıtlık gibi gördüğümüz şey, belki de tamamlayıcıdır bizim için. Aynı olan birbirini iter, sıkıcıdır zira, sürekli aynaya bakmak gibi. İlginin kaynağı meraktır, o yüzden farklı olanı çeker kendine, keşfedilmeyi bekler. Uyumsa, farklılıkların birbirini tamamlamasıyla ortaya çıkar. Bütünleştikçe zenginleşir ve değer katar karşısındakine. Gece olmasa gündüzün, siyah olmasa beyazın anlamı kalır mı ki! Evrende her şey zıttıyla var ve uyum içinde. İnsan da zıttıyla o uyumu yakaladığında, mutluluk kapıları da aralanmış demektir. Olması gerektiği kadar güneş ve o oranda da yağmur… O halde sihirli formül, farklılıkların tamamlayıcı gücünde saklı.

Hepimiz biricik değer taşısak da, tek değiliz aslında. Her canlının varlığını sürdürebilmesi için, çifti de yaratılmış o halde. O çift, var olandaki eksiği tamamlayan zıttıdır, ışıkla karanlık gibi…