Ölümle Ayrılığı Tartmışlar

              50 Dirhem...

              Her ayrılık ölümse, her ölüm de ayrılıksa eğer,  ruhlar ve bedenler ayrı yollara düştüğünde, ölüm de gelmiş demektir kapıya... Ama ölen kim? Hangisi daha çok ölür sonuçta?...

          
            Karısını, ayrılıkların doğurduğu ağır bir kıskançlık krizi sonucu öldüren ve ihanet acısı çeken Charles Thomas Woolridge’ın idamı üzerine,  Oscar Wilde diyor ki:

“Herkes öldürebilir sevdiğini
…

Kimi gözyaşı döker öldürürken,

Kimi kılı kıpırdamadan öldürür;

Çünkü herkes öldürebilir sevdiğini

     Ama herkes öldürdü diye ölmez.”   

…

             Ayrılık bazen gidenin yürekte ölmesidir, bazen sevenin eliyle gelen ölüm…  Ama “herkes öldürebilir sevdiğini” O halde hangisi daha ağır, ayrılık mı, ölüm mü, ihanet mi?  Gerçekte ölen kim?...

             Karacaoğlan’a göre ayrılık ölümden acı: “Ölüm ile ayrılığı tartmışlar /  Elli dirhem fazla gelmiş ayrılık”  , kimilerine göreyse ihanet hepsinden kahredici, ölüm bile hissiz kalır yanında. Hani “ Ölümle ihaneti tartmışlar  da, elli dirhem fazla gelmiş ihanet” der gibi...

            Bazıları da öldüremez sevdiğini, ne kalben ne bedenen. Kıyamaz saçının bir teline. Ama belki de, unutarak tattırır ölümü gidene. Unutulan zaten ölmüş değil midir? Yine de en zoru bu, belki de... Nazım’ın dediği gibi, “unutmak, koca bir devrim”se…  Geriye, “şimdi sende herkes gibisin” demek kalır sadece...

          “Oysa herkes öldürür sevdiğini”, kimi bıçakla, kimi unutmakla… Nazım da yaşamış bu duyguyu, o da unutarak öldürenlerden demek ki… Yoksa, "kaçıyorum bugün senden gizlice" der miydi?..

“Gözlerim gözünde aşkı seçmiyor

Onlardan kalbime sevda geçmiyor

Ben yordum ruhumu biraz da sen yor

Çünkü bence şimdi herkes gibisin"

       Unutmak gideni, gidip de gelmeyeni, ihanetleri... her şeyi unutmak, en asil cinayettir; ama kendi ölümünü de beraberinde getirir. " Kimse anlamasa da olur; unutmak, öldürmektir."