CİRAZ: Toprak Üzerine / Deneme

Toprak Kokusu

Cennet var mı, varsa nasıl bir yer bilmiyorum, bilen de yok zaten. Ama hayalimizde güzel bir yer değil mi, kokusuyla, enerjisiyle huzurlu bir yer... Yeryüzünde işte bu koku ve enerji sadece yeni doğan bir bebekte ve toprakta var. Bir bebeğin mis gibidir teni en güzel çiçek kokusu,bir avuç topraktan da bir cennet doğar, sevmeyi bilene...

Bahçeli bir evde doğmadım ben, hiç bahçem olmadı benim. Ama toprak hep dostum oldu, çoğu zaman tek dostum hatta. Küçük bir kızken bile penceremden sızan kokusuyla uyanmak hoşuma giderdi yağmurlu bir gecenin sabahında. Büyüdüm daha da anlam kazandı benim için, gün geldi bir menekşeyle dertleştim gün geldi kaktüsün dikenleri arasında açan çiçeği seyre daldım. Daracık saksılara sıkıştırdım ona olan sevgimi ama evim hep bahçe kıvamındaydı, baktığım her yerde bir çiçek...

Toprak dosttur, candır, vefadır benim için. Hiç eksik bırakmaz sevgisini, biraz su ve ışıkla öyle güzellikler sunar ki şaşırır kalırım. Kadındır ana şefkatiyle, bir tohumdan kucaklar dolusu ürün verir, bir fidandan yürekler dolusu nefes fışkırır.

Bazı geceler uyku tutmadığında başucuma bir saksı sardunya koyarım, yaprağından yayılan koku, çiçeğinden yayılan enerji bana huzur verir, hiçbir dostun veremediğini. Bir çiçekle konuşan ya da parkta bir ağaca sarılan birini görürseniz sakın deli sanmayın. İnanın onlar yaydığımız enerjiden alıyorlar sözleri, dilimizi bilmeseler de. Bir insana ‘sana ihtiyacım var’ dediğinizde sırtını dönebilir bahanelerle ama toprağın yetiştirdiği bir ot bile cevap verir kendi diliyle. Kimi çiçeğiyle, kimi kokusuyla… Şifa dağıtır her daim ve asla sırt çevirmez, ne zaman ihtiyacınız olursa o zaman sunar sevgisini. Gün geldiğinde ‘vakit tamamsa’ sevgiyle bağrını açan yine topraktır.

Bir avuç toprağım olsun istiyorum, sardunyalar yetiştirdiğim, saksılara dar gelen begonyamı suladığım. Olsun da yağmurda mis gibi koksun, vefasıyla bereketim olsun. Hiç yalnız bırakmayan dostum, sırdaşım olsun. Ne zaman ihtiyacım varsa o zaman kucak açsın!