Kaldırım

Kaldırımda bir adam…

Yolun sonunda

Ve yalnız…

Durmuş zamanın akışı

Bakıştaki derman susmuş

Yüzündeki çizgiler de neyin nesi

Aynaları karartan yaşlılık mı?

Niye koyar ki evren çorak toprakları 

Bir adamın yüzüne?

Hangi çizgi mutluluktan yadigar?

Hangisinin ardında acılar

Karanlık anılar var?

Bak!

Kaldırımda bir adam…

Bir defter sıkıştırmış koltuğuna

Belki fotoğraf albümü çocukluğundan

Belki anılar yüklü kara defter

Belki de bir roman…

Çaresiz,sımsıkı tutuyor

Dalmış,yere bakıyor,yol uzakta…

Kaldırmadan kafasını

Neyi bekliyor acaba!

Belki gençliğini arıyor

Biriken çamur yığınında

Ya da hiç gelmeyen sevgiliyi…

Hani sımsıcak yuva

Nerede çocuklar,torunlar?..

Kim bilir
Batık bir geminin kaptanı belki...

Bak!

Kaldırımda bir adam

Yaşlı

Yalnız

Ve çaresiz…