Bir yandan cellatlar girdi araya
Bir yandan oyun oynadı benimle
bu melun felek
Kısmet olmayacak, Memedim, oğlum
Seni bir daha görmek
Nazım Hikmet hayatının büyük bir bölümünü hapiste ve gurbette geçirdi. Sağlığında şiirleri ve diğer eserleri kendi ülkesinde yayımlanamıyordu. Oysa Nazım'ı, tüm dünya tanıyordu. Memleketi onu ancak ölümünden sonra tanıdı. Sanırım bu çileli hayat onun hassas kalbini fazlasıyla yormuştu. 1902'den 1953'e kadar yaşayabildi ancak. Sanatının en verimli olacak çağında veda etti yaşama.
"Son yıllarda Nazım'ın vatan hasreti son derece artmıştı. Bu hasret içini kemiriyordu ve ona öyle ilhamlar verdi ki, vatan edebiyatında benzerine pek az rastlanır." diyor Zekeriya Sertel. Bu öyle bir hasret ki, ölümüne kadar dinmek bilmiyor ne yazık ki. Karadeniz'i görünce deliye dönen büyük ozan, "Bu Varna deli etti beni, divane etti" diyor.
Karşı kıyı memleket
Sana sesleniyorum
İşitiyor musun Memet?
Sevdiklerini ve çok sevdiği vatanını, özellikle de İstanbul'u özleyerek son yıllarını yaşayan şair, kendini onların hayaliyle avutmaya çalışmış belli ki.
Ömrünün sonuna kadar sürekli şiir yazan Nazım Hikmet, son yıllarında hep ölümden söz etmiş, şiirlerine ölümü sıkça anmıştır. Son birkaç nefese geldiği günlerdeyse, Anadolu'da bir köy mezarlığına gömülme isteğini şiirinde vasiyet etmiştir. Yazık ki bu isteği gerçek olamadı, Moskova'ya gömüldü.
Başım ucunda bir de çınar ağacı varsa
Taş maş da istemem
1951'de Türk vatandaşlığından çıkarılan bu dünya şairine, ölümünden 46 yıl sonra vatandaşlığı iade edildi.
Ölümünün 53. yıl dönümünde sevgi ve saygıyla andığımız üstat Nazım Hikmet, biz şiir severlerin yüreğinde yaşıyor yaşamasına da, keşke uzak diyarlarda ölmeseydi demekten de vazgeçemiyoruz bir türlü. Uzun yıllar sonra iade edilen vatandaşlık neye yaradı bilinmez ama o hala tüm dünyaya ünü yayılmış en büyük Türk şairi olma niteliğini koruyor.
Yoldaşlar, nasip olmazsa görmek o günü
ölürsem kurtuluştan önce yani
alıp götürün
Anadolu'da bir köy mezarlığına gömün beni
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumunuz alınmıştır.Teşekkürler...