Oyun

Hani bir oyun oynardık eskiden, her hatada bir çizgi, hani adam asmaca denilen!.. En son hatada ilmeği boynuna geçirdiğimiz o çöp adamı asar dururduk, hatırladın mı? İşte öyle, sen oturduğun yerden astın onu ve o da seni, çöp adam niyetine...

Bir nesil böyle büyüdük biz, oyuncaksız, hayalsiz çöp adamlar çizerek... Oyunlarda kurarak dar ağaçlarını, adamları bir bir asarak oyun niyetine... Şimdi kendimizi asar olduk iplerin ucuna, herkes gibi, acımasızca...

Kazananı olmayan savaşlarda, tüketmedik mi kendimizi, birbirimizi? Bir nesil böyle çürümedik mi?..

Biz, asarken asılmadık mı, dar ağacı çizilmemiş sayfalarda?