Puma / Deneme

Aptal Puma Sendromu

Ormanlarda vahşi kedilerin akrabalarından olan puma, görselliğiyle insanı cezbediyor ve bir o kadar da ürkütüyor değil mi? Hızlı ve kıvrak hareketlerini bir belgeselde izlediniz mi hiç? Avının peşinden koşarken giderek hızlanır, hızlanır ve o sırada muhteşem bir görüntü sergiler. Tüm kaslarıyla koşar, bazen avlar, bazen de avlanır. Puma aslında pek çok vahşi hayvan gibi, insanlara örnek olacak bir stratejiye sahiptir. Gücünü doğru harcayan bu vahşi güzellik, avının peşinden sürdürdüğü koşuyu, avının gücüne göre ayarlar.

Akıllıdır vesselam, ölüm avına çıkan puma… Avı için harcayacağı enerjiye değmeyeceğini anladığı anda koşmayı bırakır. Döner ve başka av aramaya başlar. Kabul etmeyi de bilir, pes etmeyi de… Daha az enerji harcayarak, elde edeceği daha kolay av peşine düşer. Bir ceylanın peşinden daha fazla koşar, çünkü avı büyüktür; tavşan için o kadar enerji harcamaz, çünkü daha küçüktür. İnsanlara da, bir şeyi elde etmek için harcadığın enerji, elde edince kazanacağından fazlaysa o işten vazgeç, mesajını verir  farkında olmadan.

Aptal puma öyle yapmaz, tahmin edeceğiniz gibi… Ya biz, insanoğlu?.. Neyin peşinden ne kadar koşmalıyız? Puma kadar yapabiliyor muyuz, kâr zarar hesabını? Bize belki de hiç uymayan mesleklere sahip olmak için gereksiz enerji, zaman ve para harcıyoruz, elde edince mutlu olamayacağımız eşler için yıllarımızı harcıyoruz. Öngörüsüz yaşamaya devam edip çocuklarımızı da böyle yetiştiriyoruz. İçe dönük bir çocuğa hukuk okutmaya çalışıyor, sosyal bilimlere yatkın bir genci fen bilimlerine yönlendiriyoruz.Eş seçimlerimizse tam bir faciaya dönüşebiliyor bazen. Sadece zaman, emek ve umut kaybı… O halde ne zaman daha hızlı koşacağımızı, ne zaman duracağımızı iyi hesaplamak gerek, öyle değil mi? Neyle, kiminle hesaplaşıyoruz ya da inatlaşıyoruz ki!.. Boş hayallerin peşinde koşmadan, öfkeye ya da üzüntüye yenik düşmeden, enerjimizi doğru yerlere harcayıp mutluluğu yakalamak en güzeli olsa gerek. 

İş ve eş… Geleceği vezir ya da rezil edecek en önemli iki unsur. Sanırım akıllı puma olup doğru şeye, yeterli hızla koşmak becerisine hepimiz sahip olamıyoruz. Yerine koyamayacağımız en değerli gücümüz zamansa, keşkelerle yaşamamak için hayatı, ders almalıyız vahşi doğanın sultanlarından. Ömrü pişmanlıklarla geçirip posası çıkmış bir hayat yaşamak istemiyorsak, temel şeylerin hesabını da iyi yapmalıyız, aptal pumaya dönmeden.

Bencileyin yaşı lazım değillerdenseniz artık fazla da yapılacak bir şey yok, geçmişe dair. “Keşke!”, “Nasıl da düşünemedim?!..”, serzenişleriyle kalan ömrü dizayn edersiniz ancak. Ama yolun başındakilere önerim, yapabileceklerinizin ve yapamayacaklarınızın farkında olun! Önemli seçimleri yaparken mantığı duygunun önüne koyun, biraz kâr zarar hesabı yapmakta yarar var!..

Zamanı durdurup başa dönemeyeceksiniz. Tecrübeyle sabit, benden söylemesi!..