Soytarı

Soytarı

Bir soytarının gizli dünyasını okudum

Dün gece sararmış sayfalarda

Yüreğindeki asalet yoktu kıyafetinde

Gerçek bir kral yaşarken içinde

Kralın soytarısı olmakmış kaderi

Her gece maiyetiyle onu

Eğlendirmekmiş yaşam çizgisi

Küçücük bedenine sığdırdığı

Kocaman bir yürek taşırken

Şakladıkça avuçlar cana can katan

Şaklabanlığı oranında hayatta kalan

Soytarısı bir kralın

Görünmez aşkları ve yitik sevdalarıyla

Unutmaya kıyamadıklarıyla

Kırılgan ruhuyla

Bir kralın soytarısı

Bir de o efendinin hayatına baktım ki

Ne göreyim

O heybetli bedenin

Şaşaalı giysilerin altında

Bir cüce misali küçücük bir yürek

Korkaklığıyla sinmişti tahtının arkasına

“Efendimiz” diye alkışlanıyordu oysa

İhtirasla bakan gözlerine

Boşluğun derinliği sinmişti

Kimsenin görmediği kin ve öfkeyle

Ben yarattım diyordu alemi

Sevgisiz,inançsız,vefasız ruhuyla

Karanlık bir aynanın yansımasıydı adeta