Son

Yol kısa

Menzil yakın

Toz toprak içinde raylar

Adım adım eksilmekte ümit

Güz sancıları bile yok artık

Gidilecek yer belli

Bir avuç toprak, biraz pişmanlık

Bir demet çiçek, bir tas su

Geri dönülmez artık bu yoldan

Çoğu gitti, azı kaldı

Son yakın

Ama belli değil kaç durak sonra

Daha kaç nefes

Kaç acı ya da kaç çığlık

 Var ki tüketilecek

Her şey yalan

Belki bir rüya bu yolculuk

Söyleyecek var mı, daha kaç nefes

Kaç mağlubiyet sonrası

Hangi durakta inilecek

Öylesine ve tek başına