Hiçlik

Var’sız hiçliğim

Sınır'sız yokluğum

Yalan'sız cennetim nerdesin ?

Bak hala yaralarım kanıyor

Her doğan güneş

 Tuz basıyor yarama

Cehennemlik, acımasız, saygısız…

Dışarıda boranlar
Yüreğimde gök gürültüsü…

Camlar çerçeveler kırılıyor bir bir

Yağmur ha yağdı ha yağacak 

Ey cennet kokusu, nerdesin?

Bıçaklandı ruhum sokak ortasında

Barışa açım dedikçe vurdular

Düşmanca

Bak kanıyor bedenim

Bir arsız el söktü
Umudu yerinden, nerdesin?

O sonsuz karanlığı yırtıp gelecek misin?

Ey barışın ana kokusu!

 Yokluğunda aradıkça seni

Soğuk duvarlara sordukça adını

Araf’a gömdün mü bedenimi?

Söyle sen kimsin
Hangi göktesin, nerdesin?

Ey huzurun toprak kokusu!

Ben senim, sen bensin şimdi

Lakin ne seni gördüm bende

 Ne beni buldum sende

Kayboldum bak, nerdesin?

Ben’siz hiçliğim

Sen'siz benliğim, nerdesin?

Çığlığım duvarlara çarpıyor

Şizofren ruhum hayallerin peşinde 

Seni arıyor 'barış barış' diye

İnleye inleye

Ey özgürlüğüm, nerdesin?

Beynimin her bir kıvrımında 

Ayrı bir çılgınlık, boğum boğum

Kendimde aradım seni

Damar damar, kaslarıma sordum

Yokluğun varlığında buldum seni

Söyle şimdi, nerdesin?

Bir çılgının anılarıymış 

Belki de hiç var olmayan, sayfalarca

Yazdığım barış şiirlerim

Karanlığın aydınlığında

Boş odalarda, soğuk aynalarda

Gelgitlerle yoğrulmuş ruhumda

Aradım, aradım durdum, nerdesin?

Nerdesin?