Şuri_Can

ŞURİ

“ Kan gidiyor

Ana rahminden bir can gidiyor”

Sessizce dua eder ışığın sesi

Kum rengi gövdesiyle bir kumru

Eşlik eder sana şuri

Gözleri koyu kırmızı

Dal parçası yuvasında

İlmek ilmek ördüğü sevdasına

Ağlar

Ölmekte olan eşe sevgiyle

Bakar çaresiz

Dalar uzaklara

Sonra susar şuri

“ Kan gidiyor

Ana rahminden bir can gidiyor”

Bak

Ağlayan çiçek de duaya durmuş

Kimbilir o neyi yitirdi

Ve bir toprak yürekli ana

İçi sızlarken derinden

Kumruya dost şuri

Çiçeğin gözyaşları kan rengi

Sel olmuş akar

Süzülürken yürekten ince bir sızı

Ruh esir,beden küskün

Ve yanar şuri

“ Kan gidiyor

Ana rahminden bir can gidiyor”

Doğmamış bir can

Bakamadan göğün rengine

Söndürür ışığını şuri

Bak kumru artık yalnız

Bütün gözyaşları kurumuş

Güneşse kan sıcağı

Ama üşür şuri

“Kan gidiyor

Ana rahminden bir can gidiyor”