Kıyıda

Kıyıda… 

İnsanlık nereye gizlendi,

Gören, duyan var mı?!..

Sarardı yaprak, güz hevesiyle

Kıyıya vurdu umut

Masum bir çocuk bedeniyle...

Çığlıklar anlamsızlaştı

Utancın adı bile yok artık

Düğümlendi heceler

Keşke tırtıl kalsaydı kelebek

Görmeseydi zulmün en arsızını

Kilitlendi cümleler

Bir çocuk kıyıya vurdu cansız

Hiç doğmamış gibi

Eylül hüzne bulandı

Zincirlendi tüm özgürlükler