Yine Akşam...

Yine akşam oldu Ankara'da

Bir deli hüzün çöktü yüreğime 

Çatlayan benliğim ve ben

Duvarlarımdan sızan kan

Dert ortağım aynalar

Baktıkça kararan

Sessizliğe gömdüğüm

Çaresizliğin kör karanlığında

Dışarıda boranlar

Yüreğimde lapa lapa kar

Yine ıpıssız gece

Hayaller kara

Aynalar hep kapkara

Büsbütün renksiz

Dumansız bir ateş

İçimde tüten kopkoyu karanlık

Adı konmamış korkularla

Kendimle düştüm yollara

Vurdum kendimi

Taşlı, dikenli, tozlu dağlara

Bir fener tutmaktı niyetim

Köpkör karanlığa

Başıboş, yılgın yollarda

Yine akşam oldu buralarda