“Karanlığa küfredeceğine bir mum yak! (KONFÜÇYÜS)
Sokak çocuğunu doğurdu gece,
Öksüz ya da yetim,ne fark eder?
Sokaklar yine çocuk doğurdu
bu gece.
Ben sokak çocuğuymuşum,öyle diyorlar,
Anammış bu taş duvarlar.
Ankara’nın ekim ayazında,
Hiç üşümezmişim ben,ürkmezmişim geceden.
Nereden çıktım ki ben?!..
Ölürsem bir soğuk kaldırımda
Dokunmayın kirli bedenime!
Dokunmayın ki,
Pirüpak elleriniz kirletmesin ruhumu.
Zaten ben sabun nedir bilmem ki…
Sol göğsümün üstünde bir melek var sadece,
Bedenim kirlendikçe yüreğimi köpük köpük yıkar gece
Her gece doğurur sokak bu çocuğunu ,
Sabahına bağımlı olur düşerim yollara.
Uzak tutun okul çocuklarını benden
Tutun ki,
Bilmesinler yolların tozlu tohumunu.
Kim ekti ki beni toprağa?!..
Zaten ben baba nedir,ana nedir bilmem ki…
Sokak nasıl doğurdu ki beni?!..
Sızarsam açlıktan herhangi bir gece,
Soğuk taş üstünde herhangi bir akşam.
Bana vermeyin,
Kedilere verin kabınızdaki yemeği,
Sokak köpeklerine verin süslü kaplar içinde!
Ha,suyunu da unutmayın sakın!
Onlara verin ki,
Yüreğiniz ferah olsun vicdan namına.
Sokak kedileri tok mırıltılar çıkarsın!
Zaten ben hiç acıkmam ki…
Görmeyin beni köprü altında,
Görüp bakmadan,bakıp görmeden geçip gidin,
Sessizce uzaklaşın gerçeğe!
Zaten gölgem bile yok ki benim ardımda…
Nasıl göreceksiniz,nasıl sesleneceksiniz?
Adım bile yok ki benim!
Tasmasına nazar boncukları dizin
Parlak tüylü ev köpeklerinin
Ayağına diken batmasın,patilerine pabuç giydirin!
Üşümesin tüyleri,onlara da birer yelek alın!
Aman aşılarını ihmal etmeyin!
Afilli isimler verin onlara,hani evcil ya onlar…
Bana isim misim vermeyin,ben evcil değilim.
Nasıl olayım,ev ne demek bilmem ki…
Beni sokak doğurmuş,öyle diyorlar.
Biri gelip alacakmış yakında,
Devlet babaymış adı,kimin babasıysa,
Ne demekse baba!..
Yuvaya götürecekmiş beni,diğerlerinin yanına.
Ne demekse yuva?!..
Kurtaracakmış güya,
Mum yakacakmış karanlığa…
…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumunuz alınmıştır.Teşekkürler...