Müdana Etmem Deme

Bazı insanlara minnet duyarız, duymalıyız da. Hatta en çok da en kötü olanlarına... Kör gözümüzü açar onlar, perdeyi kaldırır. Gerçekleri onlar sayesinde duyar, görür ve anlarız. Ne mümkün minnet duymamak!..

Hayatımıza yön vermemizi sağlar onlar. Kimileri iyi, kimileri kötüdür onların ama hayatımızda olmalarının bir amacı vardır, kendileri bilmese de. İşte bu insanlara minnet duyarız, tesadüf değildir karşımıza çıkmaları... Yaşam yolunda ayağımıza takılan çakıl taşlarıdır onlar.

İyi ki kötüler var yoksa hayatımızdaki iyileri görmezden gelebilirdik. Nasıl minnet duymayalım ki! Onlar sayesinde sır perdesi aralandı ruhumuzun, gözümüzdeki sis bulutlarını onlar kaldırdı. Kötüyü göre göre iyinin değerini bilir olduk. Yalanlar duya duya doğruyu daha çok sever olduk. Yüreksizleri göre göre yiğitlerin değerini anlar olduk. Keşke olmasalar diyemeyeceğim zira, biz insanoğlu zararlıya meyilliyiz, onu tatmadan yararlıyı göremeyiz. Hayatımızda yalancı, dolandırıcı, sahtekar, kaypak ve şerefsizler olmasa, hiç karşımıza çıkmamış olsalar nasıl severdik doğruyu, sadakati, sevgiyi, şefkati, mertliği... Acıyı tatmadan mutluluğun kıymetini bilen var mı?!..

Katilime teşekkür ediyorum, öldürerek beni ölümsüz kıldığı için. Teşekkürler tanıdığım, sevdiğim ya da sevmekten vazgeçtiğim herkese.. Onlara minnet borçluyum, tekamülümde bana yardım ettiler bilmeden, belki de istemeden. Hayatıma vizyon kazandıran, yolumu açan herkese minnet duyuyorum. Sadece iyilik yapana değil, zararı dokunana da teşekkür ediyorum, içtenlikle... Onlar sayesinde tanıdım hayatın iki yüzünü, onların yardımıyla gördüm yalanı, kavgayı, ölümü. Yoksa nereden bilecektim, eksik ve cahil kalacaktı saf ruhum. Hepsine teşekkürler... 

Küçük Mutluluklar

Güneşi Doğuran Işık

Hiç durmadan başkalaşan bir dünyada, ummadığın bir anda yaşadığın  küçük anları yakala ve evrenin sunduklarına teşekkür et! Tekrarı ve benzeri olmayan o küçük anlardan bir dünya yarat! Çek çıkar, koca bir ömrün içinden tek tük mutlulukları, baş tacı yap, oturt en nadide köşeye!...

İşte o anlar, sunulan büyük mutluluk fırsatları, unutma! Her şey, beyninin içinde... Açıp bak bir derinliklerine, hangi sandıkta neyi korumuşsun; incileri, mercanları diz yan yana, taşı toprağı, dikenleri koy bir tarafa... Hangisiyse seni en mutlu eden, hangisi küçük bir fırça darbesiyle rengarenk yaptıysa ruhunu, işte onu al eline, demli bir çay tadında ve  sımsıcak... Nazikçe tut onu, okşa ve silkele tozunu. Zira küçük sandığın şeyler, büyük mutluluğunun anahtarı aslında!...

Herkes çürük kapılar aralamış olabilir, herkes dikenli bir dala tutunmuştur zamanında. Sen de o "herkes"ten birisin sadece. Ruhun olgun bir meyveye dönerken deneyimler yaşadın işte. Koy bunları bir kenara, içlerinden sıyrılıp güneşini doğuran ışığı gör, onun vereceği mutluluğu yaşa!