Nereye

"Cahildim dünyanın rengine kandım"   Neşet Ertaş

Dünyanın rengine kanma dostum! Her şey yalan, her yer talan... Ne sevgiye aldan ne para pula... Sanal bir alemin ortasındayız aslında. Her şey yalan, her yer talan... 

Ölümü gösterip sıtmaya razı ettin, ey hayat! Bugün varsak yarın muamma... Geldik gideceğiz elbet, bilmem kaç metre kumaşla. Aldanma! 

Kime bu öfke, niye bu feveran?  Hangi neden yol açtı bu yıkıma, kime kalmış ki dünya! Ne dünyanın rengine kan ne nefsin alazına, ama kavun ama kelek, artık bahtına ne çıkarsa...

Kaşıkla verip sapıyla gözümüzü oydun, ey hayat! Bu da geçer, diye diye tükettik ömürleri. Ağlaya ağlaya kan fışkırdı göz pınarlarından. Zira her şey yalan, her yer talan...

Nereye dostum, bu gidiş nereye? Dünya malı dünyanın yükü oldukça, sırtındaki kamburla, hangi yola, hangi güçle?!.. İlelebet kalan hiçbir fani yoksa, bu heves niye? Söyle nereye?

İnsan

"beni asmak istiyorlar, büyük kara kargalar" 

 (Film repliği)

İnsan doğmak kolay da zor olan bu postun içinde insan kalabilmek.  Doğarken aynıyız aslında, biraz şanslıysak, elimiz ayağımız tam doğmuşsak, tamam işte. İster beyaz, ister buğday olsun ten ya da siyah... Kaş, göz, boy, pos... Ne fark eder, post insan postu sonuçta, ilk bakışta insan işte, hani şu üstün yaratık saydığımız: İnsan!..